Familie Spoor(t niet)

Bandung - Kro(o)ya - Wonnosooboo (of zo iets)
Te vroeg op (maar ja dan ben je in ieder geval 45 min te vroeg op het treinstation). Instappen op spoor 6 wat betekent dat je 2 treinen door moet lopen om je plek gewezen te krijgen. De trein vertrekt spot on, en is nog niet in beweging of de controle van je kaartje wordt met veel poeha door de plaatselijke commandant met zijn soldaten in vol ornaat verricht. Wat een autoriteit, kunnen onze jongens nog wat van leren!

De reis zelf vinden we prachtig, hoewel Chris bekende niet, volgens de folder, de eerste kilometers, op het puntje van haar stoel te hebben gezeten. Het landschap, afgewisseld met veel plaatselijke armoe, is toch wel iets van een andere orde. Veel rijstvelden waar man (vrouw) en muis tot aan de knieën in het water onbestemde handelingen staan te verrichten. Het eten in de trein maar aan ons voorbij laten gaan, de trein gaat al snel genoeg.

In Kroya staat Anang al te popelen. Eerst wat eten, met ter plekke de mogelijkheid je kop op een plate te laten serveren (je moet de foto's zien van deze magic box!).
Snel door want nog drie uur rijden. Ik kan je zeggen dat ik me best een held voel in het verkeer maar hier toch voor zou passen. Wil je passeren, wat veelvuldig in een drukke  hoofdstraat gebeurd, dan laat je aan tegemoetkomende potentiële slachtoffers, rechts je halve front zien (want we rijden links) om vervolgens te verwachten dat ieder op de andere baan voldoen ruimte maakt (de goot in gaat) om jou op de 3de (midden) strook je kunstje te laten doen. Wat 'n debielen; en ging toch maar een keer bijna fout (lag niet aan onze Max). 

In de tussentijd het ook eens zien en voelen regenen, is best verfrissend. Veel gereisd dus, en veel van het echte Indonesië gezien (je kent het wel). Toch mooi dat we na al die grote steden nu 'echt gaan genieten' (ja, ik ben van de overweldigende natuur).

NB in onze conversaties (liefst tijdens het eten) komt de stoelgang, darmflora en fauna en buikspasmen regelmatig aan de orde. Ik geloof dat in een dag of 2 ieder wel van de eerste schrik zal zijn bekomen.

Nu slapen in ons koloniale hotel, morgen om 8.00 uur naar het Dj(i)engeplateau en omgeving.
Wie schrijft is altijd weer afwachten.

Groetjes van (K)Eutje.